Грыбная матрыца: куды трапляе свядомасць пасля смерці?

Вядомы прадстаўнік беларускай культуры нядаўна выказаў незвычайную гіпотэзу пра паслясмяротнае жыццё: на яго думку, пасля смерці людзі трапляюць у Грыбную матрыцу. Мы вырашылі разабрацца, што гэта за канцэпцыя, ці ёсць у яе навуковыя падставы і ці сапраўды грыбы могуць гуляць ролю ў лёсе нашага свядомасці.

Тэорыя Грыбной матрыцы

Канцэпцыя Грыбной матрыцы мяркуе, што грыбы, асабліва псілацыбінавыя, гуляюць ключавую ролю ў эвалюцыі ўспрымання і, магчыма, самой рэальнасці. Гэтая ідэя ўзыходзіць да гіпотэзы Тэрэнса Маккены — амерыканскага этнабатаніка, філосафа і пісьменніка, які сцвярджаў, што грыбы былі каталізатарам чалавечай эвалюцыі. На яго думку, ужыванне псілацыбінавых грыбоў старажытнымі людзьмі магло паўплываць на развіццё мовы, свядомасці і культуры.

З пункту гледжання нейрабіялогіі, псілацыбін ператвараецца ў актыўную рэчыва псілацын, якое ўзаемадзейнічае з 5-HT2A-рэцэптарамі ў галаўным мозгу. Гэта змяняе актыўнасць нейронных сетак, асабліва сеткі рэжыму па змаўчанні — вобласці, звязанай з самарэфлексіяй, успамінамі і адчуваннем уласнага «Я». Гэта, магчыма, і стала першапрычынай эвалюцыі чалавека ад малпы да Homo sapiens.

Як грыбы змяняюць успрыманне?

Даследаванні паказваюць, што пад уздзеяннем псілацыну:

Узмацняецца сувязь паміж рознымі вобласцямі мозгу, што прыводзіць да з’яўлення незвычайных асацыяцый, сінестэзій і пашыранага ўспрымання.

Адбываюцца змены ў візуальным і слыхавым успрыманні — колеры становяцца ярчэйшымі, формы скажаюцца, з’яўляюцца ілюзіі руху і складаныя геаметрычныя ўзоры.

Узнікае адчуванне «выхаду за межы» сябе і зліцця з навакольным светам, што суб’ектыўна можа ўспрымацца як кантакт з нейкай «матрыцай».

На гэтым этапе гіпотэза пра Грыбную матрыцу набывае цікавы паварот: калі грыбы здольныя часова змяняць працу свядомасці, ці можна меркаваць, што пасля смерці яно назаўсёды становіцца часткай гэтай структуры?

Грыб як носьбіт калектыўнага розуму?

У постсавецкай прасторы ідэя «грыбнога свядомасці» таксама знайшла адлюстраванне. У 1990-х гадах расійскі мастак і музыкант Сяргей Курохін высунуў гіпотэзу пра тое, што Ленін быў грыбам. Курохін сцвярджаў, што грыбы здольныя рэзанаваць з чалавекам на ўзроўні нябачных хваль, а іх калектыўнае свядомасць настолькі старажытнае, што яно магло аб’ядноўвацца з чалавечым розумам.

Калі ісці па гэтай логіцы, можна меркаваць, што пасля смерці свядомасць чалавека, ужо «прасякнутае» грыбнымі хвалямі, становіцца часткай адзінай грыбной сеткі (па аналогіі з гіганцкімі падземнымі грыбніцамі, якія злучаюць дрэвы ў лясах).

Выснова

Тэорыя Грыбной матрыцы закранае цікавыя аспекты псіхалогіі, нейранавукі, філасофіі і гісторыі. Мы ведаем, што грыбы сапраўды могуць змяняць успрыманне і нават паўплывалі на развіццё чалавецтва. Яны даўно вядомы гісторыкам як адны з галоўных удзельнікаў рэлігійных містэрый і дапамагалі чалавеку лепш зразумець прыроду сусвету або канцэпцыю Бога. Але ці азначае гэта, што пасля смерці мы становімся часткай «грыбнога свядомасці»?

Пакуль на гэтае пытанне няма адказу. Аднак, калі гіпотэза апынецца вернай, магчыма, аднойчы мы ўсе сустрэнемся ў бязмежным міцэліяльным лічбавым полі, дзе свядомасці людзей і грыбоў зліваюцца ў адзінае цэлае.

Как засолить, замариновать и засушить грибы на зиму

Поддержите команду «Витебский Курьер news» донатом!

Подписывайтесь на нас в: Яндекс, Дзен, Google Новости, Telegram-канал, «секретный» Telegram-чат!